روز هیجدهم ونوزدهم
جمعه 6 فروردین :
رم شهری ست که قدیمی ترین تاریخ ها رو در سینه ش حفظ کرده و پایه ریزی اون به 2700 سال قبل برمی گرده.مرکز تاریخی رم یعنی بافت قدیمی شهر و هر جایی که آثار باستانی هست تو یونسکو ثبت شده. انگار که این شهر کلا یک موزه ست. هر طرف رو نگاه کنی کلی مجسمه از آثار مجسمه سازان برجسته مثل میکل آنژ و داوینچی و برنینی و غیره رو می تونی ببینی. همه جا پر از کلیساهایی عظیم با نقاشی های زیبا و انواع مجسمه ها و معماری های چشم نوازه. در هر گوشه ای از شهر آثار تاریخی زیادی رو میشه پیدا کرد که درونشون پر از دیدنی هاست و علاوه بر اینها کلی میدان و خیابان و محله که هر کدام زیبایی های خاصی دارن.
سر صبح میزنیم بیرون تا از دو روز وقتمون نهایت استفاده رو برده باشیم. مسیر دیروزی رو یک بار دیگه طی می کنیم تا منظره ی روزشون رو هم ببینیم. کلیسای سانتا ماریانا سر راهمون قرار داره که اول از اونجا شروع می کنیم.علاوه بر نقاشی ها و مجسمه های باشکوه در سقف و دیوارها یک طرح روی کف زمین کلیسا جلب توچه می کنه که خطی مدرج هست به فاصله های یکسان و نقش هر ماه کنارش کشیده شده و کاربرد نجومی داره که برای نوشتن تقویم ازش استفاده می کردن.
میریم به چشمه آرزوها که تا حدودی خلوت تره و میشه عکس های بهتری گرفت. پشتمون رو می کنیم به چشمه و یه سکه میندازیم توش ! چون طبق افسانه‌های ایتالیایی باید سکه‌ای در فواره‌ی ترِوی ( چشمه‌ی عشاق یا فونتانا دی تروی ) بندازید تا دوباره به شهر برگردید. این چشمه مربوط به قرن هجدهم هست.
در ادامه بسمت میدان ونیز میریم که مهمترین و زیباترین بنای اون مربوط به یادبود سرباز گمنام هست.این بنای عظیم به افتخار اولین پادشاه ایتالیا ، ویکتور امانوئل ، در شیب تپه کاپیتولینه، در قلب شهر ساخته شده و در سال 1911 ، 50 سال پس از اتحاد ایتالیا افتتاح گردیده. اینجا همچنین مدفن یکی از سربازان گمنام هست و بنای یادبودی ست برای کشته شدگان جنگ جهانی اول. به شدت هم حرمت این مکان نگه داشته میشه .
میدان گلادیاتورها یا کولوسئوم فاصله زیادی با میدان ونیز نداره.کولوسئوم یه آمفی‌تئاتر بیضی شکل هست که بزرگترین آمفی‌تئاتر از نوع خودش در امپراتوری روم باستان در مرکز رم بوده. تعداد ردیف‌های صندلی اون به تعداد پنجاه هزار و دارای ۸۰ درب ورودی هست. کلوسئوم « جایگاه بزرگ » معنی میده و اسم دیگه ش به زبان ایتالیائی فلاویوسی هست. و ساخت اون مربوط به سالهای 70 تا 80 میلادیه که محلی برای انجام بازی هایی از قبیل جنگ گلادیاتورها و حیوانات وحشی بوده!
طاق کنستانتین ، که درست در کنار کولوسئوم واقع شده ، بزرگترین طاق نصرت رومی باقی مانده در این شهر هست. این طاق در سال 315 پس از میلاد، پس از پیروزی تعجب آور کنستانتین بر ماکسنسیوس در نبرد پل میلویان ساخته شد.
راه هتل رو در پیش می گیریم و کمی هم برای ناهار خرید می کنیم تا بعد از مدت ها یه غذای حسابی بخوریم ! وبرای بعداز ظهر آماده بشیم. چون قرار ملاقات با آقای معصومی نژاد داریم. باید خورجین ها رو بار دوچرخه ها کنیم برای فیلمبرداری. وسایل سنگین رو جدا می کنیم و بجاش زیر اندازهای پف کرده رو میذاریم تا دوچرخه ها زیاد سنگین نباشن ! قسمت سختش یک طبقه اول هتله که آسانسور نداره ! ولی سرعت عمل به خرج میدیم و سریعتر خودمون رو میرسونیم به محل کار آقای معصومی نژاد که ایشونم دوربین به دست منتظرمون هستن. از همون خیابون های اطراف شروع می کنیم به فیلمبرداری که کار سخت و زمان بری بود. از مکان های مختلف فیلم می گیریم و یه مصاحبه هم انجام میدیم. میتونم بگم بیش از سه ساعت کارمون طول کشید و نتیجه یک گزارش دو دقیقه ای زیبا بود . جا داره از زحمات آقای معصومی نژاد بخاطر تهیه و انتشار گزارش تشکر کنیم. ضمنا گزارش علاوه بر شبکه های داخلی توی شبکه جهانی جام جم و توی رادیو هم پخش شد و همچنین توی سایت تلوزیون ، یو تیوب و فیس بوک هم منتشر شد .
در راه برگشت آقای معصومی نژاد که آخرین کادرشون رو توی واتیکان بسته بودن باهامون همراه میشن و پیاده برمی گردن تا دیدنی های مسیر رو نشونمون بدن. دیگه شب شده و برمی گردیم هتل تا کمی به پاهای خسته مون استراحت بدیم.
شنبه 7 فروردین:
صبح زود میزنیم بیرون تا واتیکان شلوغ نشده بازدیدش کنیم. ساعت 9 باز میشه و ما دیروز مسیرشو یادگرفتیم که میشه با اتوبوس های خط 64 خودمون رو زودتر برسونیم. ولی زهی خیال باطل ! فک کنم ملت از ساعت 6 اونجا بودن چون وقتی رسیدیم با صف طویل و کت و کلفتی مواجه شدیم ! البته اگه دیرتر میومدیم ازین هم بدتر میشد. میریم داخل صف که چندین شاخه داره و همینجور که جلوتر میریم با نمای کامل تری از واتیکان مواجه میشیم.
شهر واتیکان، کوچک‌ترین ایالت در جهان هست که به طور کامل توسط شهر رم محصور شده . در این شهر، کلیسای سنت پیتر و همچنین موزه‌های واتیکان و باغ‌های مجاور اون قرار گرفتهو با اینکه توی شهر در رم واقع شده ولی از سال 1929 یک کشور مستقل با پرچم، سکه و تمبر خودش بوده . حتی ارتش و گارد سوئیسی خودش رو داره و از این کشور، پاپ و 800 شهروند و مهمانانش محافظت می کنند! اولین مکان قابل توجه ش میدان سنت پیتر هست که در اواخر قرن هفدهم توسط برنینی طراحی شد. میدان سنت پیتر نیازی به صف ایستادن نداره و از اونجا میشه نمای خارجی کلیسا رو دید ولی برای داخل کلیسا باید صف های طولانی رو تحمل کرد. در ضمن از ورود افراد با لباس های نامناسب هم جلوگیری میشه. این کلیسا محل استقرار پاپ هست که روزهای یکشنبه به محل کارش در اینجا میاد.
بالاخره موفق میشیم و بعد از یک و نیم ساعت انتظار به کلیسا میرسیم. میتونم بگم زیباترین و باشکوهترین کلیسایی که در عمرم دیدم همین کلیسای سنت پیتر واتیکان هست . مملو از نقاشی های خارق العاده میکل آنژ و مجسمه ها و گچ کاری های عالی . هر طرف رو که نگاه کنی زیبایی بی نظیری رو میتونی ببینی. کلیسای سنت پیتر این ساختمان بزرگ با گنبد چشمگیر طراحی میکل آنژ، بزرگترین کلیسا در جهان بوده و مرکز مسیحیت هست. نمای داخلی مجلل اون، شاهدی بر ثروت و قدرت کلیسای کاتولیک در قرن 16 و 17 میلادیه.
از کلیسا خارج میشیم و بسمت موزه میریم که خارج از محوطه میدان سنت پیتر در ساختمانی چسبیده به کلیسا قرار گرفته و از میزان پیاده روی مون میشه فهمید که چه فضای بزرگی رو اشغال کرده. البته برای بازدید موزه باید بلیط بخریم که صف طولانی و مرگبار ! موزه دودلمون می کنه. اونجا افرادی هم هستن که پیشنهادات وسوسه انگیزی برات دارن ! البته کلکی بیش نیست. اونا مردم رو گول میزنن و پول دوبرابر ازشون می گیرن تا در قالب گروه راهی مناطق پر بازدید کنن . از این روش میشه تا حدودی کمتر توی صف ها منتظر موند ولی روش اونها کاملا کلاهبرداریه !
تصمیم می گیریم بیخیال موزه بشیم و از فرصت باقی مانده برای دیدن سایر مناطق رم استفاده کنیم. پس از واتیکان هم خارج میشم و رودخانه وسط شهر رو رد می کنیم تا برسیم به خیابون ها و میدان های رم. رم بخاطر میدان های زیبا و باشکوهش و رستوران ها و کافی شاپ های فضای بازش معروفه. دوست داشتنی ترین میدان رم میدان بزرگ عمومی در پیاتزا ناوونا ست. این میدان 3 فواره داره و بزرگترین و به یاد ماندنی ترین فواره از چهار فواره برنینی با 4 مجسمه که نماد رودی از چهار قاره مختلف هست، در این میدان قرار داره. میدان طولانی ناوونا شکل بیضی ورزشگاه سابق دومیتیان را دنبال می کنه. در این میدان سه چشمه زیبا، که در قرن 16 و 17 ساخته شده بودند وجود داره. در این جور میدان ها اکثرا نقاش های زیادی هستن که کارهاشون رو به فروش میرسونن یا همونجا نقاشی مشتریا رو می کشن. مردم هم همینجور برای پرسه زدن میان !
آخرین مکان معبد پانتئون هست.پانتئون در سال 118 پس از میلاد توسط امپراتور هادریان به عنوان یک معبد برای همه خدایان بت ساخته شد. گنبد عظیم این ساختمان، برای بیش از 13 قرن بزرگ ترین گنبد در جهان بود.
البته جاهای زیادی باقی مونده که نرسیدیم بازدیشون کنیم ولی تا همینجاشم کلی بهره بردیم و باید بریم هتل کمی استراحت کنیم و وسایلامون رو جم و جور کنیم.
