روز هفدهم
پنجشنبه 5 فروردین
امروز یه رکابزنی طولانی خواهیم داشت برای همین صبح زود حرکت می کنیم .
خوشبختانه هوا هم باهامون یاره و حتی باد مخالف هم نداریم. تنها 20 کیلومتر کنار دریا رکاب میزنیم و بعد از ساحل دور میشیم . توی راه با جهانگردی آشنا میشیم که کوله به دوش و با پای پیاده سفر می کنه. فرانسویه و تا اینجا شش هزار کیلومتر راه پیموده . بعد گپ و گفت و مبادله اطلاعات خداحافظی می کنیم. می گفت ما آدم هایی هستیم که به هیچ چیز وابستگی نداریم. حتی به پول. آدم هایی آزاد هستیم که فراتر از مرزها و چهارچوب ها فکر و زندگی می کنیم. میدونیم منظورش چیه. مدت هاست به واسطه تغییر روش زندگیمون و انجام ورزشهایی که منجر به زندگی در طبیعت شده ، و مراوده با آدم هایی از همین وادی نگرشی نو و زیبا پیدا کردیم .
بد نیست اشاره ای کنم به سفرهایی از این دست که از جمله مسافرت های کم هزینه هست. در دنیا سفرهایی ابداع شده که شما میتونید با هزینه های پایینی به دور دنیا سفر کنید و امکانات جالبی هم براش بوجود آمده. سفر با دوچرخه که ما در حال انجامش هستیم یکی از اونهاست . از دیگر انواعش سفر با کوله پشتی و با پای پیاده هست که این دوست فرانسویمون انجام میده. اون باید تمام مسیر رو پیاده بره و هزینه هاشو میتونه از طریق انجام کارهای موقت و یا پول شخصی ش فراهم کنه. سفر هیچ هایک هم داریم که میتونید یه کوله پشتی بردارید و بایستید کنار جاده ! راننده های زیادی حاضرن با یه آدم خوش صحبت همسفر بشن. از بابت محل اقامت هم گزینه های زیادی وجود داره. مثلا سایت هایی هست که انواع هاستل رو به شما معرفی می کنه. هاستل نوعی هتل ارزان قیمته که تو بعضیاشون مثلا حمام مشترکه . یا سایت هایی که خانه های اجاره ای رو با قیمت پایین معرفی می کنه. و حتی آدم های زیادی هستن که دوست دارن مهمونشون بشی ! کوچ سورفینگ یکی از اینهاست که میتونی با وارد کردن شهر مورد نظر میزبانت رو انتخاب کنی. البته واسه دوچرخه سوارها سایت های تخصصی تری وجود داره و میزبانی های متفاوت تری ارائه میشه. این روش ها در ایران کمتر متداول هستن که هر روز رو به گسترش اند.
وقتمون رو برای ناهار تلف نمی کنیم و از نون و شکلات صبحانه ای که همراهمون هست استفاده می کنیم . با این حساب میتونیم خودمون رو تا ساعت یک به ایستگاه ciampino در حومه رم برسونیم . به پیشنهاد یکی از دوستان دوچرخه سوار از این ایستگاه تا مرکز رم رو با ترن میریم تا با ترافیک و اتلاف وقت برای نقشه خوانی و پیدا کردن راه مواجه نشیم. مسیر 18 کیلومتره که باید سوار ترنی بشیم که محل دوچرخه داشته باشه و باید برای دوچرخه ها بلیط تهیه کنیم.
ایستگاه رم مملو از جمعیته و از اونجایی که چندین نفر بهمون گوشزد کردن مواظب سارقین باشیم حسابی استرس وسایلا رو داریم. هر چه زودتر از ایستگاه خارج میشیم و میریم سراغ هتل ها که به فراوانی در همه کوچه ها و خیابان ها وجود دارن . قیمت ها رو پرسان پرسان میریم و از ایستگاه دور میشیم. تقریبا قیمت ها یکی هست و وابسته به چند ستاره بودن و داشتن غذا و اینهاست. البته همه هتل ها یه مبلغ مالیات هم اضافه می گیرن. یه هتل دو ستاره پیدا می کنیم برای سه شب 120 تا که بنظر خوب میرسه. همزمان یکی از دوستان ایرانی مقیم ایتالیا هم تو اینترنت برامون دنبال جاهای ارزون بودن و همچنین آقای معصومی نژاد ! ایشون خبرگزاری ایران در ایتالیا رو بعهده دارن که از دیروز باهاشون درتماسیم و مدام بهشون زحمت میدیم. البته ایشونم خیلی خوش برخورد و دوست داشتنی هستن که باعث شده معذب نشیم.
امروز متوجه شدیم به خاطر تعطیلات عید پاک هست که هتل ها گرون شدن و تو شهر جای سوزن انداختن نیست. عید پاک به عقیده مسیحیان روزیه که حضرت مسیح (ص) بعد از مصلوب شدن و مدفون شدن ، بدنش ناپدید میشه و غیبتش آغاز میشه که به اون روز رستاخیز میگن و بزرگترین عید مسیحیان هست. زمانش از 22 مارس تا ماه بعدش متغیره. روز سوم این عید هم مثل سیزده بدر ماست ! که مردم به طبیعت میرن و روزشون رو اونجا می گذرونند.
هوا تاریک شده و برای بازدیدی کوتاه از شهر و همچنین ملاقات با آقای معصومی نژاد راهی خیابون ها میشیم. رم شهر بزرگیه ولی اکثر آثار باستانیش توی یک محدوده هستن که با پیاده روی و گاهیم استفاده از اتوبوس میشه بهشون دسترسی پیدا کرد. تعداد این آثار انقدر زیاده که 5 روز باید براش وقت بذاری. به چشمه آرزو میریم که استخر بزرگی هست و داخلش عمارت عظیمی با چندین مجسمه قرار دارن و توی استخر پر از سکه های پوله. انقدر جمعیت زیاده که نمیشه براحتی از میونشون عبور کرد. مردم میان به این چشمه و یه سکه توش میندازن و آرزو می کنن که دوباره برگردن به رم !
با آقای معصومی نژاد هماهنگ میشیم و میریم به دفترشون که تا دیر وقت سرکار هستن. بعد از گپی دوستانه قراری برای فردا میذاریم تا ایشون زحمت گزارش رو بکشند. توضیحاتی هم راجع به مکان های دیدنی رم میدن که خیلی بدرد بخور بود. راهی میدان ونیز میشیم که عمارت های باعظمت و زیبایی رو در خودش جای داده. یک طرف کاخ موسولینی که تبدیل به موزه شده. سمت دیگه یک کلیسای گنبدی بزرگ . وسط اینها ساختمان عظیم سرباز گمنام هست. پله هایی عریض و طویل که ساختمان بلندی ختم میشن و روی سقف ساختمان در دو طرف دو محسمه کالسکه با چهار اسب هست. روی پله ها سربازی سوار بر اسب و جاهای دیگه هم مسجسمه های زیادی به چشم می خورن.
بسمت میدان گلادیاتورها ادامه مسیر میدیم. هرچند از خستگی پاهامون رو دنبال خودمون می کشیم ولی شوق دیدن این میدان تاریخی نمیذاره پا پس بکشیم. ورزشگاهی عظیم که در روم باستان محلی برای سلاخی حیوانات و برده ها بوده. سندی از وحشیگری !
در حالیکه دیگه رمقی برامون باقی نمونده خودمون رو به هتل میرسونیم و بیهوش میشیم !
پی نوشت: طول رکابزنی امروز 118 کیلومتر
