نوار ساحلی دریای خزر
سایکل توریسم
روز چهارم 21 مرداد ماه 94:
امروز چهارشنبه 21 مرداد هست و قراره بریم عباس آباد. آقا مهدی یه املت خوشمزه می پزه و دور هم می خوریم .گاهی میزنه کانال گیلکی و منم ترکی جواب میدم ! لباسایی که دیشب شستم حتی یه قطره آب هم ازشون کم نشده ! مجبورم همونجوری بپوشمشون که بعدا دیدم چه روش خوبی برای فرار از گرماست. آماده میشیم و بعد از چند تاعکس یادگاری با یه دوست جدید و خاص حرکت می کنیم.
تنها چیزی که میتونه تو این گرما حسابی لذتبخش باشه یخ در بهشته ! آب معدنی تگری هم که تهیه می کنیم نمی خوریمش بلکه میریزیم رو سرمون و لباسامونو باهاش خیس می کنیم !
به رامسر میرسیم و تقریبا موقع ناهاره. اینجا نسبت به شهرهای دیگه زیباتره. منظره و پارک و بلوارهای عریضی داره که البته جوری درستش کردن ملت نتونن برن داخل چمن واسه همینم تمیز و سالم مونده.
بدجوری گشنه ایم و تو گرما له و لورده شدیم ! کنار خیابون مغازه ی کوچکی هست که روش نوشته آشپزخانه بی بی خاتون. میریم داخلش که آشپزخونه بزرگی پشت مغازه داره و ناهارمونو صرف می کنیم. نکته مثبتش توی خوشمزگی و سالم بودن غذاش و قیمت پایینش بود.
رامسر آخرین شهر استان گیلانه و بعدش با ورود به تنکابن وارد مازندران میشیم. تنکابن رو از کمربندی رد می کنیم و بعد از 100 کیلومتر رکابزنی به عباس آباد میرسیم . با کمی جست و جو منزل دوستمون آقای جعفر اوجی رو پیدا می کنیم.
ایشون روان شناس هستن و همسرشون سمیه مدرس زبان. یه پسر سه ساله دارن به اسم بنیامین که بعد کمی استراحت باهاش مشغول بازی میشم. عصر با خانواده اوجی میریم بیرون تا هم با دوستان دوچرخه سوار اونجا آشنا بشیم و هم شام بخوریم. سلمانشهر چسبیده به عباس آباده که محل قرار اونجاست. تعداد زیادی از دوستان گرد هم اومدن چند نفرشونم مثل ما مهمونند. گپ دوستانه ای میزنیم و مبادله اطلاعات می کنیم. بعد شام به پیشنهاد آقای اوجی به یه جلسه فرهنگی میریم تا ضمن آشنایی از اهداف سفرمون براشون صحبت کنیم. راستش خیلی خسته ایم ولی از طرفی دلمون می خواد این جلسه رو بریم. تو یه ویلای روستایی تعداد زیادی دور هم جمعند که باهاشون آشنا میشیم و به سوالاشون جواب میدیم . طبق روال جلسه یه فیلم پخش میشه. فیلم خانه دوست کجاست اثر عباس کیارستمی. فیلم خوبیه ولی ساعت 12 نیمه شبه و می ترسم از شدت خواب یهو پخش زمین بشیم ! بزور تا آخر فیلم چشمامونو باز نگه میداریم و بعد از جمع خداحافظی می کنیم تا برگردیم خونه.
روز پنجم 22 مرداد ماه 94:
امروز پنجشنبه 22 مرداد ، هرچند دیشب دیر خوابیدیم ولی طبق عادت صبح زود بیدار میشیم و وسایلا رو جمع و جور می کنیم. خونه آقای اوجی یه کم به هم ریخته و نامنظمه و باید حواسم باشه وسایلامون تو وسایلاشون گم نشه . البته این بی نظمی بخاطر اینه که تا چند روز آینده عازم سوئد هستن برای کار و زندگی و ادامه تحصیلاتشون. با هم صبحانه می خوریم و ازشون خداحافظی می کنیم.
نمیدونستیم اینجا ترمینال نداره یا باید کنار مسیر منتظر بشیم تا یه اتوبوس پیدا بشه و تا آستارا ما رو ببره یا باید بریم یکی از شهرهای بزرگتر که ترمینال داشته باشه. تا چالوس سی تا بیشتر نیست. میریم چالوس و مستقیم سمت ترمینال ولی واسه ساعت 6 عصر اتوبوس دارن که خیلی دیره. نیما پیشنهاد میده با نیسان یا وانت تا هر جا که شد بریم ، انزلی یا رشت ، تا توی وقت صرفه جویی بشه. از شانس یه تریلی گیرمون میاد ! سریع خورجین ها رو جدا می کنیم و دوچرخه ها رو پشت تریلی محکم می کنیم. کابین راننده هم انقدر بزرگ و جاداره که کل خورجینا براحتی توش جا میشن. اولین باره با تریلی مسافرت می کنم. برام خیلی جالبه انقدر بزرگه که ماشین های سواری زیر پامون به چشم نمیان. انگار تو دنیای دیگه ای هستی و کلا از دنیای شلوغ جاده ای که توش هستیم جداییم. به نیما میگم دوچرخه ها رو بفروشیم یه تریلی بخریم ! تا رشت میتونیم باهاش بریم و تمام مسیر نیما با راننده گپ میزنه. راننده میگه چون میدونم شما عاشق طبیعت هستین سوارتون کردم. خوشحالم که یه همچین دیدگاهی راجع به سایکل توریست ها وجود داره.
تو رشت واسه ساعت 5 بلیط می گیریم و هنوز دو ساعت فرصت داریم. تا آستارا نفری 15 و برای دوچرخه ها 20 تومن می پردازیم و چهار ساعت طول می کشه تا برسیم مقصد. هوا تاریک شده ولی زود پارکینگ رو پیدا می کنیم و وسایلا رو میریزیم توش و حرکت می کنیم. برنامه زنجان رفتنمون کنسله ترجیحا میریم خونه تا بتونیم استراحت کنیم. بعد حیران تو یه راهدارخونه توقف می کنیم و چند ساعتی می خوابیم . هوا خنکه و دیگه خبری از شرجی و گرما نیست نهایتا ساعت 9 صبح روز جمعه میرسیم مراغه.
پی نوشت :
مسافت رکابزنی روز چهارم 100 کیلومتر از رودسر تا عباس آباد
مسافت رکابزنی روز پنجم 40 کیلومتر
کل مسافت رکابزنی 450 کیلومتر از آستارا تا چالوس
