روز بیست و دوم
دوشنبه 9 فروردین
شهرهای به هم چسبیده در تمام مسیر نمیذارن یه لحظه سرمون خلوت بشه ! از پیزا تا فلورانس 90 کیلومتر بیشتر راه نیست . راهی که از سواحل غربی به سمت شرق تغییر جهت میده و از دریاها دور میشه. بدلیل اینکه از جاده ها برای طی مسیرمون استفاده می کنیم لاجرم شهرهای زیادی رو هم باید رد کنیم که اکثرا می خوریم به مسیرهای داخل شهر و کلی میدان و چراغ قرمز رو باید تحمل کرد. البته تابلوهای راهنمایی رانندگی خیلی کامل هستن و اصلا نیازی به نقشه نیست.
هر چند داریم از سواحل دورتر میشیم ولی همچنان مسیر کفی هست و می تونیم تا 2 بعدازظهر خودمون رو به فلورانس برسونیم. شهری که آوازه جهانی داره و همه اونو به زیبایی فوق العاده ای که داره می شناسن. ولی بنظرم این شهر بیشتر برای هنرمندان جذابیت داره چون گالری های زیادی هستن که آثار نقاشان برجسته رو در خودشون جای دادن و مجسمه های مشهوری رو میشه اینجا پیدا کرد. مثل تابلوی شام آخر و مجسمه حضرت داود.
از چیپ هتل یه هتل با قیمت نسبتا مناسب پیدا می کنیم. چونکه تقریبا وسط شهر قرار داره و به مناطق گردشگری نزدیکه زیاد هم ارزان نیست. وسایلا رو میذاریم تو اتاق و میزنیم بیرون. چند قدم جلوترمون میدان سانتا ماریا نوولا قرار داره با کلیسایی بزرگ.
به سمت سانتا ماریا دل فیوره یا کلیسای جامع فلورانس میریم که گنبد این کلیسا اولین گنبد بزرگ آجری در جهان هست و نماد شهر فلورانس محسوب میشه.. کنار کلیسا برج ناقوس قرار داره که از ساختمان کلیسا جداست و ارتفاع زیادی داره. متاسفانه دور و بر کلیسا آنچنان با ساختمان های مجاور محصور شده که اصلا فضایی برای عکاسی باقی نمونده و نمیشه نمایی پیدا کرد که بشه کل کلیسا رو توی کادر بیاری یا نمایی از گنبد رو.
میریم سراغ موزه سان مارکو که مجسمه داود و بسیاری مجسمه های دیگه رو در خودش جا داده. به دربش که میرسیم متوجه میشیم باید یه چند صد متری برگردیم عقب تا برسیم ته صف! تا زمان بسته شدن موزه هم 2 ساعت بیشتر باقی نمونده. بنابراین از خیر داود می گذریم ! و راهمون رو به سمت رودخانه ادامه میدیم. در مسیرمون ساختمان قصر و موزه بارجلو (به ایتالیایی یعنی برج و قلعه) قرار داره که نمای بیرونی ش رو می بینیم و مجسمه هایی هم جلوی ساختمان قرار دارن که بدل مجسمه های مشهورن. بدل مجسمه داود هم هست !
و در ادامه مسیرمون گالری اوفیتزی قرار داره که یکی از بزرگترین موزه های هنری جهان هست. به رودخونه میرسیم که پل های زیادی روی اون ساخته شدن و هر کدام نمای زیبایی برای عکاسی ارائه می کنن. بهترینشون پل وکیو هست . به قدری عرض داره که در دو طرفش مغازه هایی ساخته شدن و همه شون جواهر فروشن.
