آسیاایرانایرانگردیبایک پکینگ
بایک پکینگ و روستا گردی با دوچرخه
مسیر مراغه – گل تپه – لیلی داغی – ورجوی
26 و 27 اردیبهشت 98
بایک پکینگ مسیر مراغه – گل تپه – لیلی داغی – ورجوی
اواخر اردیبهشته و طبیعت هر چی قر و غمزه داره میریزه ! فقط بایک پکینگ و کوهنوردی میتونه از عهده این فصل عشوه گر بربیاد . برای یه سفر دو روزه دیگه و شب مانی توی دامان اردیبهشت آماده میشیم. بعد از ظهر با دوچرخه ها و خورجین های پر از لوازم کمپینگ راه میافتیم سمت جاده مراغه –هشترود و تو روستای خلف کندی ازش جدا میشیم. بعد روستای گل و بعدش گل تپه .
توی این روستا یه باغ سیب هست که مال خودمون نیست ولی صاحبش نمیتونه اینو اثبات کنه ! میریم که توش چادر بزنیم.
باع حاج ناصر خودمون که سندش رو زدیم به اسم خودمون هر وقت بخوایم اونجا میریم !! برای شام هم اره میافتیم توی مزارع اطراف دنبال کنگر. آخه الان فصلشه و هیچی لذتبخش تر از کنگر تازه نیست که توی مزرعه گندم روئیده باشه. به مقصودمون میرسیم و چند تا بزرگشو دشت می کنیم.
جمعه مسیر رو به سمت لیلی داغی ادامه میدیم. توی مسیرمون روستاهای آغبلاغ فتوحی ، ممه شیر ، اوچ بلاغ و پرچین بلاغ قرار دارن. روستای پرچین بلاغ یه استخر خیلی بزرگ داخلش هست که دورش پرچین کشیدن . وجه تسمیه اسمش همینه.
بعدش روستای لیلی توی مسیره که بخاطر مجاورت با کوه لیلی داغی این اسم رو داره. شایدم کوه لیلی داغی به دلیل مجاورت با این روستا اسمش شده لیلی داغی. کسی چه میدونه ! روستای لیلی با شیب تندی ته یه دره قرار گرفته و جاده شم کلی سنگ و کلوخ داره که با دوچرخه های کوهستان هیچ غمی برای رد کردنش نداریم. اصلا دوچرخه کوهستان رو ساختن واسه دیوونه بازی تو این جور مسیرها.
بعد از لیلی میافتیم تو مسیری که از کنار صخره های قیزلار قالاسی عبور می کنه. اینجا رو میشناسم. چند باری واسه سنگ نوردی اومدیم این منطقه. یه جای تاریخیه و یه قلعه از دوران زرتشتی داره که البته ویرانه ش باقی مونده. انتهای مسیر به روستای قره ناز میرسه و ازونجا به بعد جاده آسفالته. اینجا جاده فرعی مراغه به سمت ملکانه که البته خیلی تردد توش نیست. بیشتر کامیون های کارخانه کاوه سودا توش جولان میدن و زدن همه جاشو داغون کردن. روستای ورجوی بزرگترین روستای مراغه رو رد می کنیم و میریم سمت مراغه.
