سفر به آسیای باختری(روز بیست و دوم)

سفرنامه آسیای باختری – ترکیه

روز بیست و دوم (در مسیر استانبول-Istanbul)

بیست و چهارم اسفند 97-15 مارس 2019

برای ساعت 2 بعد از ظهر بلیط اتوبوس گرفتیم به مقصد استانبول. برنامه رو از قبل اینطور چیده بودیم که اگه نتونستیم ویزای اوکراین رو از گرجستان بگیریم بیایم سمت ترکیه ولی قصد نداشتیم دریای سیاه رو رکاب بزنیم. سال 2014 طی یه سفر دو هفته ای تمام سواحل دریای سیاه رو رکاب زده بودیم. اونم با دوچرخه های کوهستان و خورجین های مریدا که اولین خورجین های سفری مون بود و چقدر باز و بسته کردنشون سخت بود ! تصمیم گرفتیم توی وقت صرفه جویی کنیم و مسیر اون سال رو با اتوبوس بریم و توی راه خاطراتمون رو مرور کنیم. کمی زودتر از موعد مقرر از کافه میزنیم بیرون و با مصطفی خداحافظی می کنیم. ترمینال نزدیکه و خوش خوشان میریم و نیم ساعته میرسیم . بلیط ها رو به قیمت خوبی گرفتیم چون دیروز مصطفی با راننده صحبت کرد و برامون تخفیف گرفت.نفری 135 لیر شد 120 تا ضمن اینکه قرار شد برای دوچرخه ها هم هزینه اضافه نگیرن. تو محوطه ترمینال دنبال جایی می گردیم تا نهارکی بخوریم ولی سر و وضع مغازه ها و ریخت و قیافه اغذیه فروش ها پشیمونمون می کنه. نهایتا به چند تا ساندویچ سبک قناعت می کنیم و یه کم تنقلات برای توی راه می خریم.

اتوبوس تا سر ساعت دو عملیات مسافرگیری رو به اتمام میرسونه.دوچرخه ها رو خودمون با سلیقه و خیلی مرتب توی صندوق جاسازی می کنیم بطوریکه بیشتر از یه صندوق اشغال نمیشه.  از اونجایی که چندان به قول و قرار راننده اتوبوس درباره هزینه دوچرخه ها مطمئن نیستیم منتظریم هر لحظه ازمون پول اضافه مطالبه کنن . همین جورم میشه ولی راننده خودش پا پیش نمیذاره  و شاگردشو فرستاده. ما هم از اون بیدها نیستیم که با این بادها بلرزیم ! بطور مسالمت آمیز چنان تو محضور گیرشون میندازیم که نمی تونن بیش از اون پافشاری کنن. البته میتونستیم به قانون استناد کنیم و جلوشون گردن کلفتی هم بکنیم ولی احتمال داشت شاگرد شوفر برای گرفتن انتقام یکی از وسایلای ما رو برداره و ما هم نتونیم دزدی رو اثبات کنیم اتفاقی که بارها برای دوچرخه سوار ها افتاده.

اتوبوس های ترکیه اکثرا وسیله های راحتی برای سفر هستن و امکانات خوبی دارن. وابسته به اینکه مال کدوم شرکت باشن پذیرایی های خوبی هم ارائه میدن ولی از اونجایی که توی تمام شهرهای مسیر که مسافری وجود داشته باشه باید توقف کنن ، طول سفر افزایش پیدا می کنه و توقف های بی شمار باعث خستگی مسافرا میشه. از ریزه تا استانبول رو قراره 18 ساعته طی کنیم و تو این مسیر وارد دهها ترمینال بین راهی خواهیم شد . هوای دریای سیاه طوفانیه و یکریز بارون می باره. تا وقتی هوا روشنه چشم به مناظر میدوزیم و خاطرات سفر چهار سال پیشمون که لحظه به لحظه ش داره از جلوی چشمامون عبور می کنه رو مرور می کنیم. بعد از سامسون وارد جاده ای کوهستانی میشیم و نصفه شب که اتوبوس برای سوخت گیری و استراحت توقف کرده پا توی برفی عمیق میذاریم که معلومه تازه باریده.